غفلت مرکب

چند روزی به دور از دلمشغولی های شهر های بی در و پیکر، عازم روستای اجدادی شدم، شاید روان نداشته ام را پیدا کنم،

تاریخ نویس ها باید در مورد ما چنین بنویسند: آنها دسته ای از بشر بودند که در شهر های بزرگ زندگی می کردند، تا برای اطرافیانشان اتفاق جدی ای نمی افتاد، خبردار نمی شدند...
 در روستا و شهر های کوچک که باشید خبرها را خیلی سریع و جمع بندی شده به طور روزانه و حتی ساعتی دریافت خواهی کرد، دیگری نیازی نیست تا برای اطلاع از مرگ فامیل ها به خانه شان تلفن بزنی و با خبر فوتشان روبرو شوی، نیازی نیست تا منتظر پیامک مرگ دوستمان باشیم، در روستاها خبر مرگ خیلی سریع تر از اعلامیه ها پخش می شود...
امروز روز سومی است که مقیم این خانه گِلی، با سقف تیرچوبی هستم، سومین روز است و سومین خبر مرگ رسید. سه نفر پشت سر هم. بافاصله کمتر از 15 ساعت.
قطار زندگی چه سریع در حال حرکت است. ما هم در همسایگی جهل مرکب در حال طی مسیر... همسایه ای بس نا آشنا و غریبه به اسم "غفلت مرکب".
عاملی که ما را از حقایق زندگی دور نگه داشته است. عواملی چون مرگ، تولد، مریضی، ناراحتی، شادی، سفر، عروسی، مشکلات مالی و ...
دیوار های خانه ها هر چه سفت تر شدند، گویا قلب های صاحبانش را نیز سخت تر کرده است.